1932-1938 Arası Atatürk Dönemi Türk Dış Politikası: Türkiye 1923-1932 yılları arasında uyguladığı dış siyasetin temelini oluşturan Lozan’dan kalan meselelerin büyük bölümünü 1930’lu yılların başlarına kadar çözdüğü için, uluslar arası arenada kuşkusuz ki daha aktif olarak hareket edebilecek bir konuma gelmiştir. Bu sebeple Türkiye bu dönemde sadece kendi meseleleriyle değil aynı zamanda başta dünya barışının korunması olmak üzere, dünyanın genel sorunları için de çözüm üretebilmek bir konuma gelmiştir. Ancak 1929‟da yaşanan dünyayı sarsan büyük çaplı ekonomik kriz, bütün dünya devletlerinin dış politikalarını yeniden gözden geçirmelerine etken sebep olmuştur. Türkiye‟de buna bağlı olarak dış siyasetini yeniden gözden geçirmek durumunda kalmıştır.
Dünya ekonomik krizinin etkisiyle bu dönemde devletlerin arasında ileride büyük bir kanlı savaşa sebep olabilecek çeşitli gruplaşmalar meydana gelmiştir.Bu çerçeve içinde bir tarafta, I. Dünya Savaşı’nın ardından oluşan durumu ve halihazırdaki statükoyu değiştirmek isteyen Almanya, İtalya ve Japonya gibi devletlerden meydana gelen Revizyonistler ile diğer tarafta mevcut statükoya dayalı düzeni korumak isteyen İngiltere, Fransa ve Sovyetler Birliği (SCCB) gibi devletlerden oluşanAnti-revizyonistler olmak üzere iki farlı cephe veya diğer bir deyişle grup ortaya çıkmıştır. Bu gruplaşmada Türkiye, antirevizyonist grup içinde yer almayı tercih etmiştir. Türkiye’nin bu grupta yer almasının en önemli nedeni ise, kendi güvenliğini sağlayarak, dünya barışına katkıda bulunmak ve bu surette Sovyetler Birliği (SCCB) ile olan dostluk münasebetleri sebebiyle bu ülkenin de yer aldığı bu grupta bulunmaktır.
Kaynak: KPSS Notları Arşivi
- Okuma Sayısı: Bu yazı 37250 defa okunmuştur.